Na de kunstacademie begon ik in 1990 filmpjes te maken voor VPRO Villa achterwerk. Documentaires voor en met kinderen over onderwerpen waar toen met kinderen nauwelijks over gepraat werd. Dit resulteerde in vele series en formats waaronder het eerste Nederlandse kookprogramma Zoekiejakki, waarin kinderen uit een andere culturele achtergrond ons een kijkje gaven in hun keuken en eetgewoontes. Of de serie Ruilen Internationaal die later is gekopieerd door de KRO als Puberruil.
Uitgangspunt in mijn werk is altijd verandering van optiek. Wie ben jij in relatie tot de nieuwe situatie, plaats, verandering, cultuur of persoon en wat verbindt ons en wat maakt ons anders. Kinderen zijn daar vaak het eerlijkst over, daarom zijn zij meestal het onderwerp van mijn films.
Naast het maken van films heb ik de PABO gedaan en sta ik af en toe parttime voor de klas in het basisonderwijs. Dit resulteerde in 2013 in het maken van De Echte Jongensfilm, omdat ik zag dat veel jongens op school andere behoeftes hebben dan de meeste meisjes en anders leren en dat hier in ons huidige schoolsysteem geen ruimte voor is.
De combinatie leraar en regisseur maakt dat ik van binnenuit de problemen in het onderwijs kan belichten in mijn documentaires. Dit is momenteel dan ook een van de belangrijkste onderwerpen van mijn films. Laten zien wat kinderen nodig hebben in deze snel veranderende maatschappij waar alles gemeten en getoetst moet worden om de toekomst veilig te stellen. In de veel geprezen serie 100 dagen voor de klas kwam alles samen en hebben we een eervolle vermelding van de Nipkow gekregen.